17 februari 2022, Enschede
Els werd geboren in een typische Enschedese ondernemersfamilie en dat heeft haar karakter
gevormd. Hard werken was haar tweede natuur. En dat liet ze ook zien toen ze in de jaren ’80 de
Enschedese VVD-fractie kwam versterken. Els las alles, kende al haar dossiers van haver tot gort. Zo
leerde ik haar kennen toen ik in 1994 in de fractie kwam. Ze kende iedereen en wist alles. Ze stopte
al haar ziel en zaligheid in het raadswerk. In 1998 hielden we een felle verkiezingscampagne tegen
verhoging van de OZB (WOZ), waar Els niet zo voor voelde want confronteren lag niet zo in haar aard.
Maar we haalden wel acht zetels en konden daardoor een tweede wethouder leveren. Het zou Els
zijn of ik. Het werd Els.
Voor Els was het de erkenning en bekroning van haar jarenlange politieke werk. Maar juist toen zij na
twee jaar goed op dreef begon te raken, vond op 13 mei 2000 de vuurwerkramp plaats. Het dossier
hoorde tot haar portefeuille en dus werd zij bestuurlijk verantwoordelijk gehouden. Hoewel zij zich
nooit inhoudelijk met het dossier S.E. Fireworks had beziggehouden en daarvan waarschijnlijk niet
eens op de hoogte was. Dat in tegenstelling tot haar voorganger Dick Buursink die ingestemd had
met uitsel van verplaatsing van het gevaarlijke bedrijf. Dick Buursink trad snel af en toen werd er
zware druk uitgeoefend op Els om ook af te treden. Die druk kwam vooral vanuit de rest van het
college onder leiding van Jan Mans.
Maar Els was niet iemand om gemakkelijk het hazenpad te kiezen. Ze vond dat ze in de
raadsvergadering van 19 maart 2001, waarop het rapport van de commissie Oosting over de ramp
zou worden behandeld, eerst verantwoording moest afleggen en daarna zou ze aftreden. Wij als
fractie vonden dat we die wens moesten respecteren en haar een waardig aftreden moesten
gunnen. We hebben toen nog enkele weken tot aan de raadsvergadering onze kaken stijf op elkaar
moeten houden, wat niet makkelijk was omdat we vrijwel dagelijks bestookt werden door locale en
landelijke media en onder druk gezet werden door onze coalitiepartners. Uiteindelijk trad Els af op
een manier die haar ten voeten uit tekent.
Maar dat was niet het einde van haar politiek carrière. Want Els was een doorzetter die niet gauw
opgaf. In Losser werd ze gevraagd om wethouder te worden en weer trad ze aan. Na Losser heeft ze
nog jaren zitting gehad in het waterschapsbestuur. Els Koopmans-Roeloffzen heeft zo’n dertig jaar
van haar leven gewijd aan de publieke zaak met een ijver en plichtsgetrouwheid die bewondering
afdwingt. Als VVD Enschede denken we met dankbaarheid aan haar terug.
Arnold Enklaar